استفاده از متریال شیشه در ابعاد مختلف زندگی انسان روز به روز در حال افزایش است. یکی از موارد عمده ای که انسان از شیشه استفاده می‌کند، به کار بردن آن در جنبه‌های مختلف معماری به خصوص معماری داخلی بناها می‌باشد. در گذشته استفاده از شیشه در معماری محدود به استفاده در درب و پنجره بوده است. به خصوص در مناطق کویری از شیشه رنگی برای تزیین درب‌های بزرگ، اُرسی (پنجره‌های بزرگ مشبک) و ... استفاده می‌شد. آسیب پذیری شیشه یکی از دلایل محدودیت استفاده از شیشه بوده است. با روی کار آمدن شیشه‌های سکوریت که مقاومت بالایی در برابر حرارت و ضربه دارند تحول چشمگیری در استفاده از شیشه در معماری به خصوص معماری داخلی رخ داد و شیشه تبدیل به یکی از المان‌های تفکیک کننده فضاهای داخلی گردید.
پارتیشن هوشمند
استفاده از شیشه برای پارتیشن بندی در فضاهای کوچک برای بزرگتر نشان دادن فضا یکی از کارهای راهبردی می‌باشد که امروزه متخصصین داخلی از آن استفاده می‌نمایند. خاصیت عبور نور از شیشه باعث گردید که متخصصین به فکر ابداع روشی برای تغییر این عبور نور و متعاقب آن نابین شدن شیشه برای تفکیک فضای دیداری در مواقع مورد نیاز شوند. در گذشته با استفاده از شیشه‌های دوجداره و کرکره‌های کنترلی این امر امکان پذیر بود، اما امروزه با استفاده از تکنولوژی و جریان الکتریسته محققان موفق به ساخت شیشه‌هایی گردیدند که تنها با استفاده از یک دکمه قابلیت مات یا شفاف شدن شیشه فراهم می‌گردد. این نوع شیشه را شیشه هوشمند می‌نامند. استفاده از شیشه هوشمند در ساختمان سازی به خصوص دکوراسیون داخلی، هنر دکور را وارد بعد جدیدی از رشد و شکوفایی خود نموده است تا جایی که امروزه پارتیشن شیشه ای هوشمند به عنوان دیوار حائل میان اتاق‌ها و حتی فضاهای داخلی و خارجی بناها استفاده می‌گردد.