آینه‌کاری به عنوان یکی از هنرهای مکمل معماری که در تزیین فضاهای داخلی و خارجی ساختمان‌ها و بناها از دیرباز توسط معماران و طراحان دکوراسیون به کار گرفته می‌شده است. هنر آینه‌کاری سابقه طولانی در ایران دارد و از آن در تزیین انواع کاخ‌ها، منازل مسکونی، مساجد، آرامگاه‌ها، مساجد، حمام‌ها، سردر بازارها، مدارس و... مورد استفاده قرار می‌گرفت. این نوع آینه‌کاری در ایران با نام آینه‌کاری سنتی شناخته می‌شود که مهمترین عامل تجمل گرایی ساختمان‌ها و بناهای قدیمی شناخته می‌شود.
آینه‌کاری سنتی ایرانی
هنر آینه کاری یکی از زیباترین هنرهای سنتی ایران و از ابتکارهای هنرمندان ایرانی به شمار می‌آید که از دوره ساسانیان رواج یافته است.آینه‌کاری سنتی همان چیزی است که شما در سقف اکثر بناهای مجلل قدیمی شاهد هستید. آینه‌کاری سنتی بیشتر در بناهای دوران اسلامی به خصوص دوران صفویه به چشم می‌خورد. هنرمند آینه کار با چسباندن آینه‌های کوچک در اشکال مختلف در کنار هم بیشتر در سقف‌ها و مقرنس‌های روی سقف باعث ایجاد جلوه بصری بی نظیری از انعکاس نور و تصویری می‌گردید. هنر آینه‌کاری با روی کار آمدن عصر جدید در ایران محبوبیت خود را از دست داد و دیگر به عنوان یک المان تجملی از آن استفاده می‌شد که هزینه‌های زیادی را در بر داشت. با پیشرفت تکنولوژی و بهینه سازی روند ساخت آینه و آینه‌کاری دیگر خبری از هزینه‌های گزاف در این هنر نیست. با ظهور آینه‌های رنگی این هنر ماهیت جدیدی در دکوراسیون داخلی به دست آورد تا جایی که امروزه از آینه‌کاری به عنوان یک المان شیک و مدرن یاد می‌شود که می‌تواند ظاهر لاکچری و لوکس به فضاهای داخلی دهد.